Liceum Plastyczne w Krośnie

Prezentowana wystawa „Brzozowscy, Barbara Gawdzik – Brzozowska - wczesne rysunki i Tadeusz Brzozowski - prace z kolekcji Rodziny” jest wspaniałym zakończeniem obchodów 40-lecia działalności naszej szkoły. Planowane otwarcie tej wystawy miało odbyć się 27 marca 2020 roku.

Pandemia koronawirusa zmieniła cały świat, zmieniła też nasze szkolne życie, niestety  nie pozwoliła na kolejne spotkanie mieszkańców Krosna z twórczością Barbary i Tadeusza Brzozowskich w ustalonym terminie. Piszę kolejne spotkanie, gdyż już w latach wcześniejszych byliśmy współorganizatorami wystaw Tych wspaniałych artystów. Zawsze towarzyszyły one ważnym wydarzeniom w życiu szkoły.

W kwietniu 1989 roku, w dziesiątą rocznicę powstania szkoły i z okazji nadania szkole imienia Profesora Tadeusza Brzozowskiego, w krośnieńskim Biurze Wystaw Artystycznych prezentowane były prace przyszłego patrona. Dekadę później, w grudniu 1999 roku, w Muzeum Okręgowym w Krośnie dla uczczenia jubileuszu 20-lecia istnienia naszej szkoły podziwialiśmy malarstwo i rysunki Patrona na wystawie „Tadeusz Brzozowski i Pedagodzy”. Dla nauczycieli - artystów, związanych ze szkołą przez te dwadzieścia lat, wspólna wystawa z Mistrzem była zaszczytem i wyróżnieniem.

Oczywiście kolejny okrągły jubileusz też uświetniła wystawa związana z Brzozowskimi. Tym razem zachwycaliśmy się rysunkami Barbary Gawdzik - Brzozowskiej. Te bardzo, wydawałoby się, spokojne i delikatne, a jednocześnie, pełne emocji i niepokoju prace znakomicie wyglądały w urokliwej galerii „Piwnicy PodCieniami”.

Cieszę się, że dzisiaj kolejny raz mieszkańcy Podkarpacia mogą spotkać się ze sztuką naszego Patrona i Jego Żony. Tadeusz Brzozowski towarzyszy nam już ponad 31 lat. Z troską patrzy na nas z „góry” dbając, aby wszystkie nasze sprawy szły dobrze i porządnie. Muszę przyznać, że świetnie nam się wiedzie pod tą opieką. Poznając Jego życie, analizując twórczość i działalność pedagogiczną na pewno stajemy się lepsi, mądrzejsi i z większym optymizmem i dystansem podchodzimy do rzeczywistości. Wiem, że z tym Patronem nie spotka nas nigdy nic złego.

Wierzę, że artysta, który mówił, że „...jedyną miarą naszej uczciwości artystycznej jest nasze sumienie” i, że „...nie wstydzi się tego powiedzieć, chociaż brzmi to bardzo kaznodziejsko...” będzie zawsze miał dobry, duchowy wpływ na Pedagogów i Uczniów naszego kochanego „plastyka”. Życzę Wszystkim zwiedzającym uczestnikom uczty artystycznej i intelektualnej jaką jest kontakt z twórczością Barbary Gawdzik - Brzozowskiej i Tadeusza Brzozowskiego, smakowania tych dzieł, własnych ocen, emocji i doznań. Mam nadzieję, że wzmogą one „apetyt” na dalsze spotkania z tą jak, napisała Pani Anna Chmielarz "Tak wiele dobrych wspomnień i wydarzeń. Najpierw radość na wieść, że Szkoła - wówczas dziesięciolatka - chce przyjąć imię Tadeusza Brzozowskiego. Potem przygotowanie wystawy taty w Krośnie, sama uroczystość, przez lata bliskie mamy i moje związki z osobami związanymi ze szkołą, wzajemne odwiedziny… Zdałem sobie właśnie sprawę, że wystawa mamy w Krośnie w roku 2009 była ostatnią za jej życia... Cieszę się ogromnie, że mimo wszelkich przeciwności losu (przede wszystkim wiadomy wirus), udało się - choć z opóźnieniem - zorganizować wspólną wystawę prac rodziców. Na tamtej w 2009 roku mama pokazała rysunki z ostatnich lat. Obecna - przygotowana przez Anię Chmielarz i eksponowana już w kilku miastach - prezentuje jej zapomnianą nieco twórczość z wcześniejszego okresu. Prace ojca pochodzą ze zbiorów rodziny i choć trudno mówić tu o retrospektywie (kiedy zmarł, z okresu 1954-79 pozostały nam dosłownie dwa nieduże obrazki, co później w niewielkim stopniu udało się uzupełnić), wierzę, że można z niej wyczytać to, co najważniejsze w jego sztuce. Dziwne, ale nie przypominam sobie, żebym w dzieciństwie często słyszał w domu słowo „sztuka”. Ale za to wokół ciągle mówiono o szkole. A właściwie Szkole - tajemniczym miejscu, wokół którego toczyło się życie taty i wielu z odwiedzających „... precyzyjną, kunsztowną i konsekwentnie budowaną twórczością Barbary i Tadeusza Brzozowskich, która wymyka się definicjom, pozostawia zawsze jakiś element tajemnicy i niedopowiedzenia. Dzięki temu przykuwa uwagę widza, zmusza do kontemplacji, a swą wielowarstwowością i niezwykłą formą namawia do ciągłych powrotów...”

Pragnę podziękować Wszystkim, którzy pomogli nam przy realizacji tego spotkania z niezwykłą sztuką i cudownymi Ludźmi. Dziękuję Panu Wawrzyńcowi Brzozowskiemu za wybór prac Rodziców, teksty i cierpliwość. Dziękuję Rodzinie Barbary i Tadeusza Brzozowskich za udostępnienie prac. Dziękuję Pani Annie Chmielarz za zgodę na publikację tekstu, który towarzyszył wcześniejszym wystawom. Dziękuję sponsorom, a szczególnie Radzie Miasta i Prezydentowi Krosna za pomoc w wydaniu katalogu. Pozostaję w przekonaniu, że nie jest to ostatnie spotkanie Krośnian z wybitną twórczością Barbary Gawdzik - Brzozowskiej i Tadeusza Brzozowskiego.

Na zakończenie pragnę zacytować słowa, które są dla mnie bardzo ważne i od ponad 30 lat determinują, w pewnym sensie, moją pracę w szkole. Wpisał je do kroniki szkolnej Andrzej Dziok, podczas pobytu u nas z Teatrem Witkacego, wiosną 1989 r. „ Czujcie ducha Tadeusza Brzozowskiego”.

Zbigniew Gleń