Liceum Plastyczne w Krośnie

Książki, które czyta się jednym tchem Trylogia Ewy Cielesz „Córka cieni”

Książki, które czyta się jednym tchem

Trylogia Ewy Cielesz „Córka cieni”

Tom 1 : Siedem szmacianych dat

Tom 2: Obce matki

Tom 3: Burza przed ciszą

„ Córka cieni” to historia życia Juliany Dors – małej dziewczynki wychowanej w Bieszczadach, a urodzonej w lesie przez Magdalenę, która uciekła z domu, pełnego bogactwa do byle jak skleconej chaty w lesie, gdzie zamieszkała ze swoją miłością, Piotrem. Jest rok 1936.

Wiele lat później, pewien student historii, Adam, podczas pobytu z kumplami w Bieszczadach przypadkiem trafi do owej chaty, w której znajdzie siedem szmacianych lalek oraz dziennik z zapiskami Magdaleny, którego lektura bardzo go pochłonie. Niestety zeszyt z zapiskami nie da mu jednoznacznej odpowiedzi, co się dalej stało z Julianą, siedmioletnią dziewczynką, która pewnego dnia w zbyt dużych butach i kapocie ojca, będzie musiała w strachu opuścić chatkę i uciekać. Adam zrobi wszystko by odnaleźć Julianę. Przypadkiem (choć raczej nie) pojawi się na jego drodze dziewczyna: Toffi (skrót od Teofila), która również poszukuje Juliany, ale z innego powodu. Czy znajdą Julianę? Będą jeździć po całej Polsce, szukając dowodów na istnienie kobiety, spotykać ludzi, którzy kiedyś mieli z Julianą styczność. Czy ją odnajdą? Oczywiście, że tak. Bez tego nie byłoby przecież kolejnych opowieści, jakie (już teraz) staruszka będzie snuła …

To będą cudowne opowieści. Pochłonęły mnie w równym stopniu jak Adama lektura dziennika. Tyle, że jego zaczął prześladować duch Magdaleny. Mnie z kolei niemożebna chęć do nieprzerywania lektury (co oczywiście nie było możliwe), ale starałam się wszystkie trzy tomy przeczytać od razu, by mieć pełen obraz tej cudownej, choć trudnej i smutnej w sumie historii, która prowadzi czytelnika przez czasy zmieniającej się Polski.

Treść:

Spotykamy się z Julianą tuż przed drugą wojną światową, której, kiedy ona już wybucha, właściwie nie doświadcza rodzina Juliany w leśnej chatce gdzieś w Bieszczadach. Niestety później… doświadcza wiele bólu i okrucieństwa ze strony ukraińskich banderowców, czyli nacjonalistów UPA, którzy niczym nie skrępowani wyżynają ludzi w pobliskich wioskach. Kaci, mordercy, bez wyrzutów sumienia i bez serca. Rzeź i ludobójstwo znane z historii Wołynia, dotyka również okolice chatki Magdaleny i Piotra. Bardzo ciężko było o tym czytać, bo to kontrastowało z tym co było na początku w pierwszym tomie. Bo najpierw mamy przepiękną historię miłości Magdaleny i Piotra, ich ucieczkę z Konstancina, podróż przez Polskę i ich „zadomawianie się” w rozklekotanej chacie, którą podarował im pewien ksiądz (on też zresztą jest ciekawą postacią). Piotr potrafił o wszystko się zatroszczyć, zdobył krowę by mieć mleko, zaorał kawałek pola, by posiać żyto i mieć z niego mąkę, Magdalena z kolei wcześniej przyzwyczajona do luksusów, nauczyła się szyć, zbierać zioła, przyrzadzać proste potrawy, doić krowę, opatrywać rany, robić ser i masło… Trudne i żmudne czynności po to by przeżyć. I ten wszędobylski cudowny mały psiak o barwie sierści niczym popiół. Na świat przychodzi też Juliana. To spokojne i pełne miłości życie nagle niszczy wybuch wojny, a potem kolejne smutne wydarzenia…. Jakie?

W drugim tomie Juliana już nie jest bardzo małą dziewczynką. Tuła się po różnych miastach Polski, ze swoją rezolutnością i szczęściem trafia na ludzi czasem bardzo dobrych, często bardzo złych. Wiele razy musi uciekać. Wiele razy stawiać czoła ogromnym trudnościom. Tęskniąc za mamusią, trafia na kobiety, które starają się ją zastąpić, ale zawsze będą to obce matki. Niemniej jednak Juliana daje radę. Zmienia miejsca zamieszkania, coraz bardziej poświęca się pasji zbierania ziół, poznaje znachorki i szeptuchy, które widzą w niej wielką moc uzdrawiania. W Polsce natomiast mamy czasy głebokiej komuny, ludzie czczą Stalina a potem Bieruta. Czyste wariactwo.

W trzecim tomie dorosła już Juliana rozpoczyna swoje pierwsze prace, związki, zakłada własny biznes zielarski, kocha, zakłada rodzinę, przeżywa kolejne sukcesy, ale tez niepowodzenia i straty.

Mogłabym pisać i pisać o Julianie, ale nie chcę odbierać Wam przyjemności lektury… Tak w skrócie powiem, że cudownie było czytać o kobiecie, która w życiu przeszła tak wiele i jest obarczona tak trudnym dzieciństwem. Szczęściem było, że trafiała na dobrych ludzi, którzy wyciągali do niej pomocną dłoń. Oczywiście, nie zawsze.. Było też bardzo źle, po drodze trafiali się źli ludzie, ale duch jej matki czuwał nad Julianą niezmiennie. Wszystko co jej się przytrafiało, działo się po coś. Umacniało ją w sile i pewności siebie. Jednym słowem nauczyło życia. Mimo tylu niepowodzeń i tragedii jakie przeżyła, niewiele było w stanie ją złamać. Do wszystkiego doszła pracą własnych rąk. Cierpliwością i pracą ludzie się bogacą, jak to mówią. I to prawda w przypadku Juliany Dors. Warto poznać tę kobietę i sięgnąć po trylogię Ewy Cielesz. Jest napisana bardzo przystępnie i ciekawie z bogatym tłem historycznym. Wstrząsająca, wciągająca, tajemnicza, momentami brutalna i dramatyczna ale przepiękna historia.

Losy Juliany przypominają mi historie z mojego życia – może nie tak drastyczne i poplątane historycznie, ale z wieloma się utożsamiam. Tomy tej historii nie pozostawią Cię obojętnym, wiele przemyśleń i mądrości można z niej wyciągnąć. Dlatego....

Bardzo polecam.

Justyna Czekańska

Realizacje fotograficzne - klasa 2 "fotomontaż bez komputera"; klasa 3 reportaż.

fot Kinga Niemczyk

fot. Karolina Królicka

Kapliczki przydrożne - mała architektura z krajobrazem

realizacja Karoliny Kordyś  (aby zobaczyć kliknij w plakat)

Kapliczka znajduje się na ulicy Szkolnej. Powstała z inicjatywy mieszkańców w 1945 roku po zakończeniu II Wojny Światowej dla uczczenia poległych. Fundatorem kaplicy był Antoni Foremny - mieszkaniec Świerzowej Polskiej. Dzięki ofiarnej pracy rodziny fundatora i pomocy miejscowych rzemieślników w krótkim czasie wzniesiono kaplicę. Przy jej budowie pracowali: Wojciech Jaracz (murarz),, Władysław Wawszczak (cieśla), Czesław Sokalski (stolarz). Do kaplicy zakupiono kilka cennych obrazów. Kaplicę poświęcił ówczesny proboszcz parafii Zręcin, ks. Kon.  Franciszek Gosztyła. Kaplica ta stała się centrum życia religijnego wsi, przez długie lata gromadząc lokalną społeczność na tak zwanych majówkach oraz nabożeństwach różańcowych.

Kapliczka we Wróbliku Królewskim realizacja Wiktorii Penar

Ważne informacje

Wiosenne ćwiczenia fotograficzne klasy trzeciej

W tym szczególnym czasie i okolicznościach głównym motywem jest autoportret, albo współpraca z domownikami. Klasa trzecia zrealizowała ćwiczenie na fotograficzną interpretację zasobów histori sztuki. Najczęściej są to prace malarskie i chociaż podczas wyboru pojawiały się propozycje wielopostaciowe i plenerowe w ostateczności możemy zobaczyć realizacje z udziałem jednej postaci. Kontynuacją zagadnienia jest zabawa z wioswnnymi kolorami. 

Nauka w domu – wskazówki dla słabo zmotywowanych

Zapraszam do zapoznania się z artykułem Urszuli Ostafil, psychologa szkolnego z naszego liceum, na temat nauki w domu, związanej z obecną sytuacją w kraju. Na pewno zaciekawi zarówno uczniów, jak i nauczycieli. Polecam!

Zbigniew Gleń

Uczenie się, praca są jednymi z głównych aktywności, którym poświęcamy dużą część naszego życia. Nie zawsze oddajemy się im z ochotą i zapałem, często są dla nas po prostu obowiązkiem, a niekiedy nawet ,,zmorą’’. Ze świecą szukać ucznia, który z jednakową chęcią i pasją traktuje wszystkie szkolne przedmioty, zawsze ma czas i energię żeby pogłębiać swoją wiedzę, pilnie dotrzymuje wymaganych terminów i zobowiązań. Pewnie są wśród Was i tacy zbliżający się do ideału, ale to zdecydowana mniejszość populacji. Prawdę mówiąc, mnie samej do tego ideału też jest daleko…

Pomyślałam sobie, że w obecnej sytuacji, która wywołała konieczność pozostawania w domu i kontynuowania edukacji w zdalnym systemie, niektórym z Was będzie jeszcze trudniej zabrać się do nauki. Nie dość, że wokół groza pandemii, lęk o bezpieczeństwo swoje i bliskich, niepewność związana z zaliczeniami, egzaminami, maturą- to jeszcze przymusowe zamknięcie, często na niezbyt dużej przestrzeni mieszkania, w otoczeniu domowników, z których każdy ma inne nawyki i potrzeby. Doprawdy, niewiele potrzeba, żeby stracić cierpliwość i chęć do czegokolwiek, a co dopiero uczyć się systematycznie.

Postanowiłam poszukać dla Was (a przy okazji dla siebie)  praktycznych wskazówek ułatwiających wzbudzenie samodyscypliny i motywacji wewnętrznej. Myślę, że mogą być one pomocne nie tylko w okresie domowej nauki, ale i później kiedy wrócicie do szkoły.

Wertując psychologiczne lektury przekonałam się, że jednym z ważnych aspektów skutecznego wypełniania swoich obowiązków jest umiejętność zorganizowania czasu. Osoby, które potrafią dobrze zaplanować sobie codzienne zajęcia i efektywnie wykorzystywać swój czas, radzą sobie zarówno z obowiązkami szkolnymi, jak i domowymi, a na dodatek mają jeszcze zapas czasu na swoje zainteresowania i przyjemności. Co szczególnie ważne- osoby tak funkcjonujące potrafią zadbać o równowagę miedzy obowiązkiem, wysiłkiem a przyjemnością i relaksem.

Czy Ty potrafisz dobrze i efektywnie wykorzystać swój czas- zwłaszcza teraz, w szczególnym okresie nauki domowej?
Oto parę praktycznych wskazówek, dzięki którym łatwiej zaplanujesz codzienną aktywność:
1. Zrób listę ważnych spraw, oznacz terminy ich realizowania.
2. W pierwszej kolejności staraj się skupić na sprawach/ zadaniach najpilniejszych. Jeżeli jednak w danej chwili brak Ci energii, chęci, wiedzy, żeby uporać się z zadaniem-  zabierz się za coś innego ( np. łatwiejsze zadanie, krótki odpoczynek itp.).
3. Zawsze, kiedy zauważysz u siebie objawy zmęczenia, znużenia wysiłkiem umysłowym , zrób sobie przerwę na coś, co sprawia Ci przyjemność. W ten sposób odzyskasz energię i motywację do dalszych zajęć.
4. Przed przystąpieniem do nauki/ zadania zastanów się, co będzie Ci potrzebne. Przygotuj te materiały( pomoce, książki ) tak, aby były w zasięgu ręki, żeby nie tracić czasu na ich szukanie w trakcie pracy.
5. Staraj się pracować w miarę systematycznie, według ustalonego dziennego planu, w którym nie powinno zabraknąć czasu na odpoczynek, relaks, przyjemności, aktywność fizyczną. Nie miej wyrzutów sumienia, że poświęcasz swój cenny czas również na sprawy nie związane z nauką. Równowaga między pracą intelektualną a odpoczynkiem sprzyja efektywniejszemu uczeniu się i zapamiętywaniu.
6. Jeżeli oceniasz, że Twoja motywacja do nauki nie jest, niestety, najsilniejsza, spróbuj zastosować metodę motywacji błyskawicznej( instant influence). Metoda ta przywołuje trzy podstawowe zasady:
- Nikt nie musi niczego robić.
- Każdy ma wystarczający poziom motywacji wewnętrznej.
- Zasadne jest wykorzystanie najsłabszej nawet motywacji zamiast skupiania się na własnym oporze i niechęci do działania.
Co to oznacza w praktyce? Otóż należy:
* przyznać się przed samym sobą, że nie mamy ochoty na wykonanie jakiegoś konkretnego zadania, czyli czujemy opór wobec danej aktywności.
*powiedzieć sobie jasno i wyraźnie, że nie zrobię tego z własnego wyboru, że uważam to zadanie/ obowiązek/ polecenie za bezsensowne,  niesprawiedliwe, bezcelowe itd. itp.
*Następnie  przyznaj przed samym sobą, że to, co zrobisz będzie zależeć od Ciebie, Twojej autonomicznej decyzji. Przyznaj też, że dokonując swojego niezależnego wyboru, decydujesz się świadomie na jego konsekwencje.
*A teraz  spróbuj znaleźć jakieś powody ,,za’’ podjęciem narzuconego działania. Dlaczego mógłbyś chcieć je podjąć, jaką korzyść osiągnąć?
*Zastanów się, jaki jest twój poziom gotowości do podjęci danego zadania. (Np. w skali od 1 –brak gotowości ,do 10- pełna gotowość i mobilizacja).
*Jeżeli oceniłeś swój poziom gotowości na 1, zastanów się, co by było potrzebne, żeby 1 zmienił się w 2 lub nawet 3 ?
*Wyobraź  sobie, że bez najmniejszego wysiłku wykonałeś swoje zadanie na poziomie 1- czyli bardzo słabo, a teraz pomyśl, że wykonałeś je trochę lepiej- na poziomie 2 lub 3, a może nawet 5 lub 7 w skali dziesięciostopniowej.
* Zastanów się, jaki poziom realizacji zadania wystarczy, żebyś je miał ,,zaliczone’’, a jaki przyniesie rzeczywistą satysfakcję.
* Zaplanuj kolejne etapy wykonania zadania, odpowiedz sobie na pytania:
- Co chcę zrobić?
- Jak to zrobię?
- Kiedy to zrobię, do kiedy to zrobię ?

Pomysł, żeby stworzyć narzędzie do szybkiego wzbudzania motywacji wypływa ze zjawiska reaktancji, czyli psychologicznego oporu wobec  narzuconych zadań  czy poleceń, na które zazwyczaj reagujemy niechęcią. Jeżeli uda nam się zmienić motywację zewnętrzną i przymus na wewnętrznie wzbudzoną, niewielką nawet motywację, łatwiej będzie nam podejmować kolejne obowiązki a nasze działanie będzie efektywniejsze.

Naukowcy badający efektywność wykonywania zadań w kontekście planowania pracy radzą ponadto, żeby krótkie i proste zadania realizować na bieżąco. Zwracają też uwagę, że dobra organizacja czasu zasadza się na planowaniu i konsekwencji, ale nie znosi przesadnie sztywnego trzymania się planu. Czasem korzystne jest odłożenie czegoś na później , zadbanie o swój komfort psychiczny i odpoczynek.

Życzę Wam wszystkim, aby ten nieoczekiwany czas, kiedy sami musicie w dużej mierze organizować i planować naukę, był także okresem Waszego osobistego rozwoju, poznawania własnych zasobów, podejmowania autonomicznych, przemyślanych decyzji. Przeczuwam, że kiedy spotkamy się w szkole czy poradni, wszyscy będziemy  trochę inni, dojrzalsi o doświadczenia ostatnich miesięcy. Trzymam za Was kciuki i wierzę w powodzenie Waszej domowej edukacji. Do  zobaczenia.

Bibliografia:
Bednarski A. Opanować czas, Wydawnictwo Helion, Gliwice 2015
Crouch Ch. Zorganizuj się, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2009
Łuba M. Jak w zegarku…,w Głos Pedagogiczny, nr 81, 2016

Opracowanie :
                                                                                       Urszula Ostafil, psycholog szkolny