Liceum Plastyczne w Krośnie

"Pandemiumium"

W ostatnim dniu ubiegłego roku otrzymałem książkę zatytułowaną "Świat w grupie ryzyka". Zawiera ona nagrodzone teksty w Konkursie literackim "Dziennik pandemiczny", którego organizatorem był Instytut Literacki.

Wśród nagrodzonych, o czym już pisałem kilka miesięcy temu, jest Miłosz Tomkowicz. Miłosz w 128 wierszach daje obraz prześladującej nas od marca 2020 roku pandemii. Ukazuje emocje, uczucia i towarzyszące każdemu człowiekowi z osobna i wszystkim naraz. Skala tych uczuć jest rozległa, od depresyjnych nastrojów poprzez załamanie, nadzieję, rozpacz, oczekiwanie, miłość, euforię. Ten zbiór wierszy jest niezwykle "konkretny". Utwory tworzą logiczną, pełną związków przyczynowo-skutkowych całość, a jednocześnie każdy wiersz może istnieć samodzielnie.

Czytając je dostrzegamy siebie, nasz świat, nasze życie (także w szkole), nasze problemy, rozterki i sukcesy.

Autor nie tylko obserwuje, on także ocenia, gloryfikuje i piętnuje postawy, poglądy, polityków, dziennikarzy, LUDZI!

Wydaje się, że podmiot liryczny (autor) szuka wsparcia i znajduje je w Bogu. Już w pierwszym wierszu, zbudowanym na wzór modlitwy (litanii) pisze:
"Miłościwy Boże ocal świat 
straszliwie żałujemy za swe grzechy ocal nas..."

Daje się zauważyć, że dla Miłosza ważny jest też zapis graficzny poszczególnych utworów. Rozstrzelone wersy i litery, oszczędność znaków interpunkcyjnych, pisownia wielkich liter nie są przypadkowe. One też mówią, przekazują myśli i idee i nie boję się napisać, że uczą.

Polecam Wszystkim lekturę tego znakomitego zbioru wierszy. Warto także przeczytać teksty pozostałych laureatów konkursu.

Miłosz, serdecznie Ci gratuluję. Życzę kolejnych wspaniałych dokonań artystycznych i naukowych.

Zbigniew Gleń

Nadchodzą święta...

Autor: Kaja Wojtuń

Nadchodzą święta Bożego Narodzenia. Z tej okazji Wszystkim Uczniom, Pracownikom, Emerytom i Sympatykom naszej szkoły składam najszczersze życzenia.

Życzę Wam pięknych chwil w rodzinnym gronie. Życzę miłości, czasu na rozmowy i serdeczności każdego dnia.

Życzę także codziennej życzliwości, zrozumienia i szczęścia, bo przecież jest nam potrzebne.

A w Nowym Roku 2021 życzę spełnienia marzeń, osiągnięcia celów oraz zdrowia. Niech ten rok będzie dobry, radosny, kojący po tym co przyniósł nam ten odchodzący.

Życzę abyśmy Wszyscy ten nadchodzący rok przeżyli w zgodzie z samym sobą i ze światem, który "jest cudem".

Zbigniew Gleń

 

Świąteczny czas

Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia. Czas spotkań rodzinnych, wspólnego kolędowania i szczerej radości. W tym roku niestety będą one trochę inne. Pandemia zmieniła świat, nasze życie, a więc i święta.

Jednego nie udało się jej zmienić. Nie ma wpływu na dobro wypływające z ludzkich serc. Wszędzie dużo słyszymy o tym, że Ludzie sobie pomagają i to umacnia ich w przekonaniu, że trzeba i warto walczyć z epidemią, że człowiek jest mocny dobrocią drugiego człowieka.

Jestem bardzo zbudowany faktem, że również w tym roku udało nam się przygotować świąteczną paczkę dla potrzebujących. Włączyliśmy się też do akcji "Gwiazdka dla Seniora", przygotowując dary dla mieszkańców Domu Pomocy Społecznej w Krośnie przy ul. Żwirki i Wigury.

Jesteśmy fantastyczni. Kochani, na pewno "jeszcze będzie pięknie..."

Zbigniew Gleń

Dzień Patrona Szkoły

Każdego roku w okolicach 24 listopada obchodzimy Dzień Patrona Szkoły. Wielkie święto społeczności szkoły, jej absolwentów i wielbicieli twórczości Tadeusza Brzozowskiego. Zapyta ktoś dlaczego 24 listopada? W tym dniu 31 lat temu, w 1989 roku, odbyła się uroczystość nadania szkole imienia Profesora Tadeusza Brzozowskiego. W budynku szkoły w Miejscu Piastowym przebywało wówczas wielu zacnych gości. Była wśród nich Pani Barbara Gawdzik-Brzozowska, jej synowie Wawrzyniec i Joachim.

Kilka miesięcy wcześniej w krośnieńskim BWA prezentowane były prace przyszłego Patrona i Jego Żony. Gościliśmy w Miejscu Piastowym teatr imienia Witkacego z Zakopanego. Tadeusz Brzozowski związany był z tym teatrem. Przygotowywał scenografię, projekty kostiumów do spektakli prezentowanych przez teatr. Pokazali sztukę "Wielki teatr świata" Calderona de la Barca ze scenografią Profesora Brzozowskiego.

Jak już wspomniałem wcześniej, dzień nadania szkole imienia stał się Dniem Patrona Szkoły.

Rokrocznie wyrażamy zadowolenie i dumę z faktu, że naszym Patronem jest tak znakomity twórca i wspaniały człowiek. Odbyło się dotychczas wiele konkursów, inscenizacji, wieczorów wspomnień, przygotowano spektakle, wystawy dedykowane NASZEMU PATRONOWI.

Muszę stwierdzić, że dobrze nam się wiedzie pod tym Patronatem. Poznając dokładniej twórczość Profesora Brzozowskiego, Jego życie i działalność podświadomie wiele przejmujemy z Jego doświadczeń, myślę, że stajemy się lepsi, bardziej optymistyczni. Mam przeświadczenie, że z Nim nic złego nas nie może spotkać.

Z wiadomych powodów w bieżącym roku nie udało się zorganizować żadnej uroczystości uświetniającej Dzień Patrona Szkoły. Proponuję Wszystkim obejrzenie wspaniałego spektaklu przygotowanego w 2018 roku przez uczniów szkoły oraz katalogu i relacji z wystawy "Z inspiracji Patrona".

                                                                          "Czuj ducha Tadeusza Brzozowskiego"

                                                                                                                                    Zbigniew Gleń

Zmarł Witold Śliwiński

Dzisiaj dotarła do mnie kolejna smutna wiadomość. Zmarł Witold Śliwiński, absolwent naszej szkoły z 1984 r. Wspaniały Artysta i Człowiek, który mimo upływu lat ciągle wracał do naszej szkoły, jej atmosfery i ludzi.

Gdy dwa lata temu wspólnie organizowaliśmy wystawę "Retrospekcje" w czterdziestą rocznicę istnienia szkoły, a prezentującą prace uczniów i nauczycieli Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. T. Brzozowskiego w Miejscu Piastowym widziałem jak bardzo emocjonalnie Witek był związany z pierwszą siedzibą szkoły. We wstępie do katalogu napisałem na ten temat parę słów "... pierwsi absolwenci ukończyli szkołę w maju 1984 roku. Ja rozpocząłem pracę w tej szkole 1 września tegoż roku. Przez osiem lat prowadzenia szkoły w Miejscu Piastowym też mocno się z nią związałem. Pokochałem to Miejsce. Dlatego dzisiaj rozumiem tę Ich więź.Gdy we wrześniu 1992 roku przenosiliśmy szkołę do Krosna towarzyszyły mi skrajne uczucia, radość mieszała się ze smutkiem i nutką nostalgii".

Wystawa, o której piszę była dla Witka, myślę, że także dla Marleny Makiel, która była bardzo zaangażowana w jej powstanie taką "mieszanką" radości z dnia dzisiejszego szkoły z nostalgią za okresem spędzonym w Miejscu Piastowym.

Witek pozostawił po sobie wiele unikatowych prac w szkle, projektów, obrazów i rzeźb.

Żegnamy Cię Witku ze smutkiem, pięknie i godnie przeszedłeś doczesną drogę. Spoczywaj w pokoju.

                                                                                                                                                                                  Dyrektor
                                                                                                                                                                              Zbigniew Gleń